Blog 02: De hond

Nu even geen blog, maar een gedicht/liedje over acceptatie in de breedste zin van het woord:

De hond.

 

Er was eens een hondje, klein en meestal ontzettend lief,

die zat in een nest met veel lieve broertjes en zusjes.

Dat hondje voelde zich anders, bijzonder expressief,

maar hem proberen te begrijpen was vaak echt een klus.

 

Het hondje vertoonde zo nu en dan typisch gedrag,

hij begreep zichzelf amper en hij begroef zich toen snel.

Voor de ander was het regelmatig een hard gelach,

maar het wennen aan dit gedrag, dat lukte hen vaak wel.

 

De hondjes groeiden allemaal op met liefde en zorg,

toch bleef dat ene hondje zitten met zo’n gek gevoel.

Al die gedragingen, die hij steeds zorgvuldig verborg,

die wilden er graag uit, dat bleek toch wel zijn levensdoel.

 

Maar hoe, want hij had het altijd verborgen gehouden

en zal de omgeving hem niet idiootvinden, of raar?

Iedereen is altijd een groot masker voorgehouden,

maar goed, misschien zijn ze ooit toch wel voor rede vatbaar.

 

Het hondje, die inmiddels uitgegroeid was tot een hond,

liet zich toen uitgebreid testen en het bleek dat hij het had.

Druk en warrig van binnen, dus hij wist waar hij echt stond.

Hij stuiterde toen vrolijk, hij had zijn verloren schat.

 

Maar zijn omgeving vond dat hij niet zo was opgevoed,

Juist de mensen om hen heen, konden het niet waarderen.

Hij moet maar snel terug in zijn hok, want normaal doen is goed.

Ze hielden voet bij stuk, hoe vaak hij het ging proberen.

 

Opeens besefte de hond, dat zijn vizier verkeerd stond.

“Wie moet ik overtuigen, ik ben gewoon wie ik ben.”

Hij is gewoon een beweeglijke, leuke, drukke hond.

“Dit ben ik. Dit is het enige antwoord dat ik ken.

 

Na een tijdje, begon de omgeving weer te wennen,

de hond werd eindelijk geaccepteerd om wie hij was.

Hij kon naar hartenlust, creatief en druk gaan rennen.

Niemand, die meer zei: “Jemig, wat een rare wildebras!”

 

De hond is een metafoor, waar ik iets mee wil zeggen,

voor alle mensen, die anders zijn en zich niet uiten.

Blijf gewoon jezelf, alles is straks wel te weerleggen.

Gun het toch wat tijd en zet maar de bloemetjes buiten.

 

 

© Peter van der Stoep

Reacties:

Commentaren: 1
  • #1

    Ria (zondag, 27 oktober 2019 09:08)

    Mooie site Peter.
    Ben blij dat het goed met je gaat.
    Lieve groet.